Ashik op pad: ‘Nooit te jong om te leren…’

Door Ashik Sheoratan

In mijn functie als accountmanager bezoek ik dagelijks kerken van alle gezindten, verspreid over heel Nederland, van Dokkum tot Vlissingen. Ik kom op bezoek bij jonge gezinnen met pasgeboren kinderen, die met vermoeide ogen van gebroken nachten mijn verhaal aanhoren. Maar ook bij pensionarissen die spontaan de hele geschiedenis van de plaatselijke dorpskerk vertellen en mij precies weten te vertellen welke dominee waar in de buurt stond in tijden ver voordat ik geboren werd. Wat ik geleerd heb in deze tijd is dat mensen blijven verrassen en hoe meer mensen ik zie en spreek, hoe meer ik erachter kom dat mijn aannames vaak niet kloppen.

Zo bezocht ik pas een klein dorp in de buurt van Amersfoort. Ik bel aan bij een hoekhuis van een jaren ‘70-rijtjeswoning. Een vriendelijke 65-plusser met een geruit, gekleurd overhemd voorzien van korte mouwen, doet open. Hij geeft mij een stevige handdruk en zegt: “Jij moet van G-I-V-T zijn! Ik heb hem net alvast gedownload hoor.” Hij wijst naar zijn borstzak. Daar zie ik een smartphone, gestoken in een lederen protectiehoes. Ik word binnengelaten en mag plaatsnemen in een sobere maar functionele keuken. Er wordt mij gelijk een kop filterkoffie onder de neus geschoven en een schaal met ouderwetse kano’s. Ik krijg op mijn hart gedrukt dat ik het heus niet bij één hoef te laten.

Hoe meer ik vertel, hoe enthousiaster meneer wordt. In eerste instantie lijkt hij wat terughoudend te zijn over onze oplossing. Hij maakt zich zorgen over de gebruiksvriendelijkheid. In zijn gemeente is het overgrote deel boven de 60, zo zegt hij en niet iedereen is even handig met mobieltjes.
Hij geeft aan zelf steeds meer te doen met zijn mobiel en vertelt trots dat hij alle betalingen met zijn mobiel doet. Ik dacht dat hij doelde op het doen van wat overboekingen, maar het blijkt meer dan dat te zijn. Hij vertelt enthousiast dat hij de boodschappen bij de plaatselijke buurtsuper ook contactloos met zijn mobiel afrekent.

Zelf heb ik 20 jaar gewerkt in de verkoop van mobiele telefoons en dacht ik goed op de hoogte te zijn van de laatste ontwikkelingen. Echter, ik moest meneer bekennen dat ik eigenlijk niet goed wist hoe dat precies werkte. Ik had er al eens naar gekeken maar kreeg het niet voor elkaar. Meneer is gelukkig bereid mij geduldig te vertellen wat ik moet installeren en helpt mij zo door de registratie heen.

Op dit gebied wist hij meer dan ik. Ik betrap mezelf op de aanname dat ouderen waarschijnlijk niet alle techniek even goed begrijpen. In gesprek met een penningmeester, die al op een wat hogere leeftijd is, denk ik vaak dat mijn uitleg rustig en eenvoudig moet zijn.

Uit cijfers van het CBS blijkt dat de groep 75-plussers één van de sterkst groeiende groepen internetters is. Ondertussen maakt driekwart van deze groep er gebruik van. Bijna de helft is in het bezit van een smartphone en gebruikt deze om te appen en om informatie over producten of diensten op te vragen. In mijn verhaal richt ik me misschien wel teveel op de jongeren in de kerk. Het wordt tijd dat ik mijn aanname over ouderen en techniek ga loslaten.

Op de terugweg naar huis moet ik nog even tanken. Bij de kassa bedenk ik me hoe ik ga betalen. Ik kies toch maar voor mijn pinpas. Ik hoop dat u, als u 65-plusser bent, geduldig bent en snapt dat verandering soms ook spannend is. Of in ieder geval hoop ik dat u geduld kunt opbrengen voor het feit dat ik nog moet wennen dat u geen digibeet meer bent.